Intensywna sprzedaż nieruchomości komunalnych rozpoczęła się tak naprawdę od momentu wejścia w życie Ustawy o własności lokali w skrócie (UWL) w 1995 roku.

  Trudności w rozumieniu ustawy sprawiały gminnym urzędnikom bardzo wiele problemów. Bardzo często byli oni „obciążani” syndromem przeciwników prywatyzacji i zazwyczaj lokale, które były do sprzedania wyodrębniali po obrysie budynków.

  Niestety udziały w nieruchomości wspólnej ustalano bardzo różnie nie zawsze uczciwie. Ilość narobionych wtedy błędów była tak duża, że do dziś ich spora część nie została usunięta.

  Właśnie przez te błędy dzisiejszy zarządca, który chciałby przedstawić swoje usługi jakiejś wspólnocie postkomunalnej lub takiej, gdzie gmina posiada jeszcze jakieś udziały musi zdawać sobie sprawę, że czekają go liczne kłopoty i trudności po objęciu zarządzania nad określoną nieruchomością postkomunalną.

  Bardzo często budynkami mieszkaniowymi pierwotnie należącymi do gmin, w których powstały wspólnoty mieszkaniowe zarządzają gminne spółki.

  Właściciele tych spółek wysyłają swoich pracowników do właścicieli wyodrębnionych lokali, a ci przedstawiają zapisy Ustawy o własności lokali w taki sposób, aby mieszkańcy nie mieli żadnych wątpliwości co do tego, iż gminne spółki są najlepszymi zarządcami.

  Cały ten proceder nie jest wcale trudny z uwagi na to, iż osoby wykupujące mieszkania gminne bardzo często nie zdają sobie nawet sprawy z tego, że są współwłaścicielami nieruchomości wspólnej oraz posiadają określone prawa i obowiązki.

  Gminne spółki doskonale zdają sobie sprawę z tego, iż sprawowanie zarządzania na jak największą ilością lokali sprawia, że ich dochody wzrastają Takie spółki są bardzo konkurencyjne dla innych, ponieważ mogą wobec wspólnot stosować zaniżone ceny za swoje usługi.

  Niestety jakość wykonywanych przez gminne spółki usług pozostawia wiele do życzenia, dlatego że gminy dysponują małymi budżetami i nie zawsze chcą się dzielić kosztami za wykonywane remonty lub naprawy.

  Gminy by nie płacić za remonty przy pomocy swoich spółek utrudniają wejście w życie uchwał o kosztownych remontach i robią wszystko, aby do renowacji lub kosztownych napraw nie doszło.

  Gminy bardzo często nie wypłacają zaliczek za wykonanie remontu, a pieniądze właścicieli osobnych lokali „pożyczają” na remont budynków, które są położone w widocznych dla przyjezdnych miejscach.

  Niejednokrotnie jest tak, że mieszkańcy nieruchomości zdają sobie sprawę, że niskie wydatki nie naprawiają szkód spowodowanych nierzetelnością gminnych zarządców. Mieszkańcy zazwyczaj chcą zmienić zarządcę, ale wtedy do akcji wkracza gmina, która bardzo zniechęca mieszkańców do zmiany na różne sposoby.

  Pracownicy gminnych spółek bardzo często oszukują mieszkańców mówiąc m. in, że do zmiany administratora budynku potrzebna jest uchwała, ponieważ został on wybrany przez uchwałę. To nieprawda, ponieważ zmiana administratora nie wymaga wcale przyjęcia uchwały. Tak mówi ustawodawca. Do zmiany administratora budynku, jakim jest gmina wystarczą często kompetencje zarządu mieszkańców.

  Gmina może się zasłaniać innymi przepisami, ale wystarczy często pomyśleć i pozbyć się nierzetelnego administratora.

  Podczas zmiany zarządcy-administratora, trzeba bardzo uważać, żeby np. nie ogłosić przetargu, w którym rządzi cena.

  Jeśli wspólnota zdecyduję na wybór prywatnego zarządcę, to powinna się liczyć z wieloma problemami na samym początku m. in potencjalny zarządca musi  sprawdzić rzetelność wpłat właścicieli lokali, sprawdzić stan techniczny budynku, a w momencie objęcia zarządu nad budynkiem ma prawo żądać spłaty zadłużeń.

  Niestety każdy przyszły zarządca postkomunalnych nieruchomości musi wziąć pod uwagę ogromne ryzyko i ewentualne problemy na samym początku zanim złoży ofertę wspólnocie. Gmina wcale nie pomogła i nadal nie pomaga prywatnym administratorom.

Artykuł Zarządzanie nieruchomościami postkomunalnymi pochodzi z serwisu Nieruchomista.pl - kupno/sprzedaż mieszkania i rynek nieruchomości.

Przestępstwa na co dzień

Wiele osób spotyka się z przestępstwem chociaż raz w życiu. Wówczas pojawia się dylemat, czy je zgłaszać, czy też nie. Wiele osób boi się bowiem konsekwencji takiego zgłoszenia – o własne zdrowie, czy bezpieczeństwo. Społeczeństwo jak ognia pragnie uniknąć problemów i komplikacji, dlatego też wiele osób nie reaguje na popełnienie przestępstwa.

Odpowiedzialność społeczna

Kodeks postępowania karnego wyraźnie mówi, iż każdy kto jest świadkiem popełnienia przestępstwa lub dowiedział się o nim ma obowiązek względem społeczeństwa do jego zgłoszenia policji lub prokuraturze. Nie jest to jednak obowiązek prawny i nie grożą za jego niewykonanie kary ograniczenia czy pozbawienia wolności.

Odpowiedzialność prawna

W niektórych sytuacjach jednak obowiązek ten jest obligatoryjny, a za jego niewykonanie grożą sankcje. Osoba, która posiada informacje o dokonaniu czyny zabronionego, jego planowaniu lub przygotowaniu i nie zgłosi tego do odpowiednich organów podlega karze pozbawienia wolności do 3 lat. Zapis ten dotyczy takich zbrodni jak: ludobójstwo, zamach stanu, szpiegostwo, zamach na Prezydenta RP, zabójstwa oraz morderstwa, piractwa itp.

Przestępstwo popełnia również osoba, która ze względu na strach przed odpowiedzialnością karną, która może jej grozić lub jego najbliższym, nie zawiadamia odpowiednich organów o popełnieniu przestępstwa. Osoby te nie polegają karze.

Wyjątki od kary i popełnienia przestępstwa

Nie popełnia przestępstwa osoba, która zaniechała zawiadomienia policji lub prokuratury na podstawie swoich przypuszczeń, że przestępstwo było przygotowane, usiłowane, bądź dokonane. Czynem zabronionym nie jest również niepoinformowanie policji o przestępstwie przez osobę, która próbowała nie dopuścić do jego popełnienia.

Obowiązek ten nie dotyczy również adwokatów, czy księży, jednak dziennikarze, lekarze, lekarze stomatolodzy, instytucje państwowe i samorządowe już podlegają temu obowiązkowi.

Zawiadomienie o przestępstwie

Jeśli posiadamy informacje o usiłowaniu, próbie lub dokonaniu czynu zabronionego -informujemy o tym policję lub prokuratora. Forma zgłoszenia jest dowolna. Najważniejsze, by zgłoszenie dotarło do odpowiedniego organu.

Fałszywe zeznanie

Za składanie zeznań mijających się z prawdą grozi kara grzywny, kara ograniczenia lub pozbawienia wolności do 2 lat. Sytuacja ta zachodzi, gdy wiemy o niepopełnieniu przestępstwa, a nie gdy w naszej ocenie przestępstwo miało miejsce, lecz po przeprowadzeniu dochodzenia okazuje się, że czynu zabronionego nie popełniono.

Artykuł Odpowiedzialność karna i społeczna pochodzi z serwisu Nieruchomista.pl - kupno/sprzedaż mieszkania i rynek nieruchomości.

Oszczędzanie lub inwestycje – co dla Ciebie?

Dlatego też, szalenie ważne jest to, aby oszczędzać lub inwestować pieniądze. Dzięki temu, będziemy na przyszłość zabezpieczeni. Najczęściej inwestuje się w nieruchomości. Jest to rynek, który zawsze będzie nam potrzebny. Nie przestaniemy mieszkać w budynkach, a więc mamy pewność, że nasza inwestycja nie będzie klapą za kilkanaście czy kilkadziesiąt lat. Jednak , aby takową nieruchomość posiadać, trzeba mieć pieniądze na jej kupno. Najczęściej, osoby, które nie mają tak dużej ilości gotówki, decydują się na kredyt. Dzięki temu, mogą oddać mieszkanie czy dom pod wynajem, a po spłaceniu rat z czynszu, mieć je na własność. A co z tymi, którzy mieszkania dziedziczą?

Taniej , ale zgodnie z prawem

Jeśli odziedziczyłeś mieszkanie i zamierzasz je wynajmować lub też samemu w nim mieszkać, to na pewno jesteś świadom tego, że obowiązuje cię podatek od takiego prezentu. Można jednak spróbować zrobić to nieco inaczej. Są oczywiście takie przypadki, kiedy za darowaną nieruchomość płacić nie musimy. Od początku roku z takiego obowiązku są zwolnieni małżonkowie, dzieci, wnuki, rodzice, Dziakowie, rodzeństwo itp. dotyczy to przede wszystkim tej najbliższej rodziny. Są jednak pewne warunki. Przede wszystkim, osoba, która będzie dziedziczyć spadek, powinna posiadać polskie obywatelstwo. Kolejnym warunkiem jest nie posiadanie innego budynku czy lokalu mieszkalnego, chyba że zostanie on przekazany wstępnym lub Urzędowi Skarbowemu przed upływem 6 miesięcy od dnia w którym zostało złożone zeznanie podatkowe. Nie powinno się także posiadać żadnego prawa własnościowego lub spółdzielczego do mieszkania. Nie można również być najemca budynku ani lokalu. Jeśli nabywca nie jest rodziną lub bliską rodziną osoby, która przepisała majątek w postaci nieruchomości, to taka osoba powinna sprawować opiekę nad spadkodawcą minimum dwa lata.

Artykuł Dziedziczenie mieszkania bez podatku. Jak to zrobić? pochodzi z serwisu Nieruchomista.pl - kupno/sprzedaż mieszkania i rynek nieruchomości.

Jednak młode małżeństwa, nie zawsze decydują się na zbudowanie domu. Znacznie łatwiejsze jest kupno mieszkania lub zwyczajny wynajem. Dzięki temu, nie tylko nie trzeba na raz wydawać ogromnych sum pieniędzy, ale także jest to oszczędność czasu. Jednak młode małżeństwa bardzo często nie są w stanie kupić czy niekiedy nawet wynająć mieszkania od razu. Na szczęście, tacy ludzie są wspierani przez program rządowy „Mieszkanie Plus”.

Wsparcie dla młodych

Po co taki program i co przewiduje? Dzięki niemu, zaczną być budowane mieszkania, które będą miały korzystną cenę najmu, a także posiadać będą możliwość dochodzenia do przejęcia ich na własność. Program na ceku także zachęcenie do oszczędzania środków na cele mieszkaniowe. Będzie on wspierał inwestycje budownictwa czynszowego. Program przeznaczony jest dla każdego kto jest potrzebujący, bez względu na to czy pochodzi on z małej wsi czy dużego miasta. Co więcej, w przypadku potrzebnych środków na budowę, nie będą one brane z budżetu, ale w tym celu wykorzystane zostaną grunty skarbu państwa. To właśnie na nich inwestycje będą realizowane. Fundusz ma wspierać budowę mieszkań na wynajem o łatwiejszym do pokrycia czynszu w wysokości od 10 do 20 złotych za m2.

Co taki program ma za zadanie osiągnąć?

Przede wszystkim, narzędzie społecznego budownictwa czynszowego, które jest bardzo słabo rozwinięte. Samorządy mogą się starać o dofinansowania w wysokości nawet do 55% kosztów budowy. Istnieć będzie także możliwość uzyskania kredytu w Banku Gospodarstwa Krajowego. Dzięki temu, budowa mieszkań będzie znacznie szybsza.

Artykuł Dla kogo „mieszkanie plus”? pochodzi z serwisu Nieruchomista.pl - kupno/sprzedaż mieszkania i rynek nieruchomości.

Ruch na drodze wewnętrznej

Drogi wewnętrzne zasadniczo nie podlegają Prawie o ruchu drogowym. Aby na takiej drodze przestrzegano przepisów drogowych należy je oznaczyć znakami oznaczającymi strefę ruchu, bądź zamieszkania.

Odpowiedzialność cywilna

Za wyrządzoną szkodę lub krzywdę, która miała miejsce na drodze wewnętrznej, odpowiedzialność ponosi zarządca drogi.

Ruch drogowy na drogach w strefie zamieszkania i strefie ruchu

Zasady organizacji ruchu przedstawia Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. Za drogi w strefach zamieszkania lub ruchu odpowiedzialny jest wojewoda. Podmioty zarządzające tymi drogami odpowiadają za stosowanie odpowiednich znaków, sygnałów drogowych.

W przypadku tych dróg należy przygotować projekt organizacji ruchu, a podmiotem właściwym do jego sporządzenia jest zarządca drogi, tj. osoba fizyczna, osoba prawna, czy wspólnota mieszkaniowa.

Jeżeli drogi krzyżują się a każda z nich należy do innego zarządcy, za organizację ruchu odpowiada zarządca drogi o wyższej kategorii.

Zarządzający drogą jest zobligowany do wyznaczenia objazdu drogami różnej kategorii w sytuacji, gdy droga, za której organizację są odpowiedzialni jest zamknięta dla ruchu, bądź ruch ten jest znacznie ograniczony.

Projekt nieobowiązkowy – kiedy?

Projekt organizacji ruchu nie jest wymagany, gdy właściciel lub zarządca nie posiada dróg w strefie ruchu, czy zamieszkania. Działania podejmowane na tych drogach ma charakter cywilnoprawny. Oznacza to, że właściciela takiej drogi lub zarządcę nie można poddać kontroli sądowoadministracyjnej, co skutkuje tym, iż nie ma możliwości zaskarżyć go do sądu administracyjnego.

Dodatkowo gminy nie mogą utrzymywać dróg wewnętrznych, remontować ich
i pokrywać kosztów remontu, odpowiadać za oznakowanie, nawet w sytuacjach, gdy drogi te są drogami dojazdowymi do posesji niektórych mieszkańców gminy.

Artykuł Dojazd do nieruchomości – reguły i przepisy pochodzi z serwisu Nieruchomista.pl - kupno/sprzedaż mieszkania i rynek nieruchomości.

Aby mieszkanie można nazwać dużym, powinno przekraczać 100 metrów kwadratowych. Takie mieszkanie pozwala na swobodny wypoczynek oraz życie nawet 6-osobowej rodziny. Tak duże mieszkania nie są jednak zbyt popularne. Wg badań przeprowadzonych przez portal Otodom udział dużych mieszkań w rynku wszystkich lokali mieszkalnych to około 8%. Jest to niewielka liczba, która jest ściśle związana z kilkoma ważnymi sprawami.

Pierwszą z nich jest to, że duże mieszkania nie cieszą się popytem. Spowodowane jest to wysoką ceną nie za metr kwadratowy, bo ceny przy dużych powierzchniach są znacznie niższe, lecz za cała nieruchomość. Niewielu z nas stać na wydanie nawet 800 tysięcy złotych za mieszkanie ponad z 100 metrów kwadratowych powierzchni. Oferty dużych mieszkań adresowane są do bogatych klientów, którzy potrzebują dużego komfortu oraz swobody wewnątrz własnego mieszkania.

Kolejną sprawą wpływającą na mały udział dużych lokali mieszkaniowych w rynku nieruchomości jest to, że duże mieszkania w większości przypadków są wykańczane w sposób bardzo bogaty. Deweloperzy decydujący się na realizację takiego projektu celują w specyficznego klienta, który potrzebuje luksusowego i przestronnego apartamentu.

Wg portalu Otodom najwięcej dużych mieszkań znajdziemy w Warszawie. To właśnie stolica skupia największą liczbę zamożnych osób. Jest też głównym punktem, w którym prowadzone są duże biznesy, co znacząco wpływa na stan zamożności jej mieszkańców. Ponad 11% dostępnych na rynku Warszawskim mieszkań stanowią duże mieszkania o powierzchni ponad 100 metrów kwadratowych. Drugim w kolejności miastem pod względem dużych mieszkań jest Poznań – około 9%. Trzecie miejsce zajmuje Gdańsk z wynikiem 8%. Na dalszych miejscach znajdują się inne duże miasta jak Wrocław oraz Łódź.

Artykuł W jakich miastach najłatwiej kupić duże mieszkanie? pochodzi z serwisu Nieruchomista.pl - kupno/sprzedaż mieszkania i rynek nieruchomości.